Wandelen
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
03 Juni 2019 | Spanje, Pamplona
1juni. Een klein beetje uitgeslapen, tot 6:30 uur. Vanochtend was het de eerste keer dat we zo'n uitgebreid ontbijt hadden. Er was koffie, thee, melk, sojamelk en verschillende soorten vruchtensap. Geroosterd brood, cakejes, vruchtenyoghurt en kwark. Cornflakes, kaas, ham en jam. Fruit en een gekookt ei. Toen we onze schoenen wilden pakken was er een discussie gaande tussen een medewerkster van de alberge en een pelgrim. Wat was het geval: de schoenen van de pelgrim waren meegenomen door iemand anders die 2 schoenmaten kleiner had dan hij. Hij moest nu verder op zijn sandalen. Om 7:30 uur vertrokken we met een knuffel van een medewerkster van de alberge. Onderweg hebben we foto's van onze schoenen en stokken gemaakt. Als we nu in de alberge komen, knopen we 2 rechterschoenen en 2 linkerschoenen aan elkaar, halen de steunzolen er uit en zetten we ze op verschillende planken. We kwamen in Hospital de Orbigo, na ongeveer 7 km en hebben daar koffie gedronken. Daar was een soort jaarfeest. Er stonden allemaal kraampjes en de mensen liepen in klederdracht. In de supermarkt de boodschappen gehaald voor de lunch die we later bij Christien in de alberge hebben genuttigd. Toen we het dorpje uit liepen was de temperatuur al gestegen naar ongeveer 32 graden. We waren dan ook blij dat we er waren en ons konden douchen. Meteen maar ons wasje gedaan die natuurlijk heel snel droog was. Op onze kamer stonden 3 stapelbedden en 3 eenpersoons bedden. Later kwam er nog een Engels meisje bij. Christien deed alles in haar eentje: schoonmaken, gasten ontvangen en koken. Alleen voor het bed berekent ze een vast bedrag. Voor het eten een vrijwillige bijdrage. Vanochtend was ze met een Nederlandse pelgrim naar de
huisarts geweest omdat hij al een paar dagen ziek was. Hij sliep alleen maar en at niets, af en toe dronk hij thee. Christien had lekkere courgette / uiensoep gemaakt, sla en rijst met groentes en een cordon blue. En natuurlijk weer ijs na. Het was weer een bont gezellig gezelschap. Een Fransman van 60 jaar, de zieke Nederlander van ongeveer 60 jaar, een jong Engels meisje en een jonge Duitse jongen uit Dresden. Omdat iedereen wel een beetje Engels kon stelde de Nederlander voor om zoveel mogelijk Engels te spreken, alleen Christien had dit niet gehoord en ging zo van Engels naar Frans, naar Duits of Nederlands. We lagen zoals gewoonlijk weer op tijd onder de wol.